Είστε εδώ

Εγκαίνια: Παρασκευή 5 Απριλίου στις 20.30

Διάρκεια Έκθεσης: 5 - 21/4/19

 
Η ζωγράφος Dona Octavia στην ατομική της έκθεση “Ενατενίσεις”, λειτουργεί μέσα από τα έργα της όπως ένας ευαίσθητος παλμογράφος. Μεταμορφώνει τις επιφάνειές, καθώς τις διακεντά με χρώματα και σχήματα, ενώ τους προσδίδει μέσα από την ρυθμικότητα, μια διάσταση δονούμενης κατάστασης που θυμίζει στρωματογραφία, άλλοτε πάλι ένα παλίμψηστο. Κατ’ αυτό τον τρόπο, δημιουργεί ένα είδος ζωγραφικού vitraux, που φιλτράρει και μεταβολίζει μαγευτικά το φως,  διαμορφώνοντας ένα ουράνιο “στερέωμα” ή μια “παραμυθία”, που λειτουργώντας σαν «μαγική εικόνα», αποκαθηλώνει, μέσα από το βλέμμα, τον ψυχισμό του θεατή.

 

Η Dona Octavia, μέσα από τα περίτεχνα έργα της, μας παραπέμπει σε μια σύγχρονη εκδοχή της art nouveau, συνομιλώντας νοερά με τον κύριο εκπρόσωπό της, τον κορυφαίο και διεθνώς αναγνωρισμένο Τσέχο ζωγράφο Alphonse Maria Mucha (1860-1939), που εφέτος τιμάται σε όλον τον κόσμο, η επέτειος των 80 χρόνων από τον θάνατό του. Η έκθεση “Ενατενίσεις” που παρουσιάζεται στο Pirée από τις 5 έως τις 21 Απριλίου, είναι η πρώτη στη χώρα μας και η μόνη μέχρι στιγμής εκδήλωση, μέσω της οποίας γίνεται τιμητική αναφορά στον κορυφαίο αυτόν δημιουργό.

 
 
 
 
-----------------------------------------------------------------------------------------------------

 

Η Ιστορικός Τέχνης & Θεωρίας του Πολιτισμού Αθηνά Σχινά αναφέρει:
 
"Η Dona Octavia αισθάνεται τη φύση μέσα –θαρρεί κανείς- από τους πόρους του δέρματός της. Εμπνέεται από την φύση και διαπνέεται από αυτήν. Όταν βλέπουν οι θεατές των έργων της, τους τρόπους που σχεδιάζει και χρωματίζει τις επιφάνειές της, φαντάζονται την Dona να βλέπει και με μισόκλειστα μάτια, ψυχικά να εισπράττει και ζωγραφικά να αποδίδει τις χίλιες και δύο πραγματικότητες, από τις οποίες περιστοιχίζεται. Πρόκειται για πληθυντικές κι αλληλένδετες πραγματικότητες, που συνοπτικά στα έργα της ζωγράφου αποκαλύπτουν τις δομές και λειτουργίες τους, συνυπάρχοντας πίσω και πέρα από την φαινομενολογία.

 

Η Dona, μετά από προσεκτικές κι αισθαντικές παρατηρήσεις της φύσης, έχει  συνειδητοποιήσει τους υπόγειους ρυθμούς και τις αρμονίες που διατρέχουν τα φαινόμενα τα οποία  βιώνουμε. Μαζί με αυτά και πολλές άλλες καταστάσεις, που μας πλαισιώνουν ή μας εμπεριέχουν, χωρίς πάντα να τις συναισθανόμαστε. Είναι κι  ο λόγος άλλωστε που η ζωγράφος, της οποίας παρατηρούμε τα έργα, μπορεί να συνδέσει, αλλά και την ίδια στιγμή να συνθέσει την εσωστρέφεια με την εξωστρέφεια, καθώς διαθέτει -σαν έμπειρη ζωγράφος που είναι- την ικανότητα να εκφράζει και όχι απλώς να περιγράφει τα πράγματα ή την ατμόσφαιρα και τις συνθήκες που την συγκινούν, κάνοντας παράλληλα άλματα γεφυρισμών, τόσο στον χώρο, όσο και στον χρόνο.

Ως εικαστική δημιουργός και κυρίως ως αξιόλογη μικρογράφος που είναι, η Dona Octavia εκλαμβάνει την ζωγραφική πράξη σαν μια διαχρονική άσκηση ζωής κι εσωτερικής πειθαρχίας, η οποία ωστόσο δεν αναστέλλει την φαντασία της και δεν περιορίζει την ελευθερία της σκέψης και των συνειρμών της. Επεξεργάζεται τις επιφάνειές της εμβαθύνοντας κι εμπλουτίζοντας τα ερεθίσματα ή τις εντυπώσεις που δέχεται, απογειώνοντας όσα βλέπουν τα μάτια της κι όσα η ίδια ανασύρει ταυτόχρονα από την μνήμη της.

Η Dona έχει την ικανότητα να εμβαθύνει και διαρκώς να μεταμορφώνει στιγμές και ώρες, εποχές και καταστάσεις της ζωής. Τα έργα που δημιουργεί, αφορούν κυρίως γυναικεία πρότυπα, τα οποία εκλαμβάνει αλληγορικά και γι’ αυτό τα μετουσιώνει. Πρόκειται για αιθέριες υπάρξεις που εμφανίζονται με χορευτικές κινήσεις ή με στάσεις και στιγμιότυπα στροβιλισμών στον χώρο και στον χρόνο. Αφορούν ώρες, ψυχοσυναισθηματικές διαθέσεις και διαβαθμίσεις, εποχές κι όλα όσα μπορεί να περικλείει η ενδοχώρα ενός ανθρώπου. Όταν η Dona, από την άλλη πλευρά, απεικονίζει ανδρικά πρόσωπα ή φιγούρες, αυτά συμβολίζουν τον Χρόνο ή άλλες παρεμφερείς έννοιες.

Η Dona Octavia είναι ένας ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένος άνθρωπος, που είναι αφοσιωμένος εδώ και πολλά χρόνια στην ζωγραφική, την οποία θεωρεί εκτός των άλλων, σαν μια άσκηση εσωτερικής συγκέντρωσης, ελέγχου κι αφοσίωσης, δημιουργικότητας κι αυτεπιστασίας. Τα έργα της συνδυάζουν τον λυρισμό με την γεωμετρικότητα και παράλληλα την παραστατικότητα με την αφαίρεση. Οι διάφορες μορφές της mandala, που με δική της έμπνευση και με προσωπικό της χαρακτηριστικό τρόπο δημιουργεί, συνδυαζόμενες με τις ανθρώπινες, τις διάφανες  κι αιθέριες υπάρξεις της, συνδέουν τον μικρόκοσμο με την μεγακλίμακα του κόσμου και της ζωής. Η ίδια αξιοποιεί κάθε πρόκληση που της προσφέρει η πλάση (όπως άνθη, καρπούς, φυλλώματα, ζώα, πουλιά, ήχους, μυρωδιές, χροιές και λάμψεις) για να μας διαμηνύσει, μέσα από τους εικαστικούς της οραματισμούς, το μεγαλείο που κρύβει η κοσμοθέαση : αυτή που μας περιβάλλει κι εκείνη που υπάρχει εντός μας."